Kendine güvenen bir görünüm yüzünüzde geçer, belki de en azından arsız bir sırıtış iması, zafere gözler önündür dostum! Bu, size bir milyonlukluk kazandıran, bir ömür boyu tatilini kazanıp size ofis dehası unvanını veren ya da Öne Çıkan Pursuit tahtasında o zor pastırma dilimini bulan soru.

Bunu biliyorsun … öyle değil mi

Harry Brearley !! Harry Brearley! Değil mi? ” Peki, cevap kesin açık kesik olmayabilir …

İnsanoğlunun şafağı, yeni teknolojileri ortaya çıkarmak için birbirlerine karşı yarıştı, adlarını bir keşif üzerine damgalayan ilk kişi olmak için ve milyonlarca yılda gelişmesine rağmen (çoğumuz, yine de), olmak için dürtü ilk önce doğamızın özünde kalır.Bu tutku ve gurur duygusu, daha vicdansız bazı insanların başkalarının keşiflerini kendilerininkiyle paylaşmasını sağlayabilir. Elbette birçok atılım gerçekten birlikte yürütülmekte veya aynı anda gerçekleşmektedir ancak kategorik olarak bu inanılmaz bulguların öncüsü olduğunuzu ispatlayamadıkça ilgili diğer taraf daima bu konuyla itiraz edecektir.

Ve böylece paslanmaz çelik geliyor .

Dikkate değer ilk nokta, ‘mucit’ çok belirsiz bir terimdir. Bu, düşünmek, belgelemek, patent vermek veya üretmek için ilk kişi mi? İkinci nokta, paslanmaz çeliğin 1911 yılına kadar gerçekten tanımlanmadığı; bu nedenle, minimum% 10.5 krom ihtiyacını tam olarak karşılamayan krom-demir alaşımlarını bir kenara atacağız?

Görünüşe göre herkes ve herkes, paslanmaz çelik ‘mucidi’ olarak etiketlenmekten farklı bir iddiaya sahiptir; İngiltere, Almanya, Fransa, Polonya, ABD ve hatta İsveç’ten.

Bu dişliler, İngilizler Stoddard ve Farraday ile 1821’de Fransız Pierre Berthier tarafından harekete geçirildi. Bu bilim adamları, diğerlerinin yanı sıra demir-krom alaşımlarının bazı asitlerin saldırısına karşı daha dirençli olduğunu kaydetti ancak testler yalnızca düşük kromda içerik alaşımları. Yüksek kromlu alaşımlar üretme girişimleri öncelikle bilim adamlarının düşük karbon içeriğinin önemini anlamaması nedeniyle başarısız oldu.

1872’de İngilizler Woods ve Clark’ın bir başka çifti,% 30-35 krom ve% 2 tungsten içeren asit ve hava koşullarına dayanıklı bir demir alaşımının patentini sunarak, şu anda paslanmaz çelik olarak düşünülen ilk patent oldu. Bununla birlikte, gerçek gelişme 1875 yılında Brustlein adlı bir Fransızın, düşük karbon içeriğinin paslanmaz çelik üretiminde başarısının önemini belirttiği zaman geldi. Brustlein, yüksek oranda krom içeren bir alaşım yaratmak için karbon içeriğinin% 0.15’in altında kalması gerektiğini belirtti.

Böylece, paslanmaz çeliğin gelişimi için 20 yıllık durgunluk yaşandı ve birçok bilim adamı düşük karbonlu paslanmaz çelik üretmeye çalışırken hiçbiri başarılı olamadı.

Almanya Hans Goldschmidt’in karbon içermeyen krom üretimi için alümotermik indirgeme prosesini geliştirdiği 1895 yılına kadar paslanmaz çeliklerin geliştirilmesi gerçek oldu.

1904’te Fransız Bilim adamı Leon Guillet birçok demir-krom alaşımı üzerine kapsamlı araştırma yaptı.

Guillets çalışması, şimdi 410, 420, 442, 446 ve 440-C olarak bilinenlerin kompozisyonu üzerine yapılan çalışmaları içermektedir. 1906 yılında Guillet, şimdi 300 serisinin temelleri olarak düşünülen demir-nikel-krom alaşımlarını analiz etmeye devam etti. Bununla birlikte, alaşımlarının kimyasal bileşimine dikkat çekerken, Guillet malzemelerinin potansiyel korozyon direncini kabul etmedi.

1909’da İngiliz giesen, krom-nikel çelikleri ile ilgili derinlemesine bir çalışma yayınlarken, Fransız milletvekili Portevin şu anda 430 paslanmaz çelik olarak incelenen çalışmayı yaptı.Bununla birlikte, 1911’e kadar, minimum bir krom içeriğinin öneminin Almanlar P. Monnartz ve W. Borchers tarafından keşfedildiği anlaşıldı. Monnartz ve Borchers, krom içeriği ve korozyon direnci arasındaki korelasyonu keşfetti ve en az% 10.5 krom bulunduğu zaman korozyon direncinde önemli bir artış olduğunu belirtti. Çifti, molibdenin korozyon direnci üzerindeki etkileri üzerine ayrıntılı çalışmalar yayınladı.

Bu noktada 1871’de İngiltere’nin Sheffield kentinde dünyaya gelen Harry Brearley’i 1908’de Brown Firth Laboratories’de kurşun araştırmacı olarak seçtik. 1912’de Brearley’e küçük bir silah üreticisi tarafından görev süreleri uzatılmasını diledi. çok hızlı bir şekilde kaybolan silah varilleri. Brearley paslanmaya dirençli olmayan bir erozyon direnci yaratmak için yola çıktı ve krom içeren alaşımlar denemeye başladı. Bu deneyler sırasında Brearley, alaşımlarının çeşitli varyasyonlarını yaptı, farklı karbon ölçüleri ile% 6 ila% 15 krom arasında değişiyordu.

13 Ağustos 1913’te Brearley,% 12.8 krom ve% 0.24 karbon içeren bir çelik üretti ve ilk paslanmaz çelik olduğunu savundu. Brearley’nin paslanmaz çelik keşfettiği koşullar efsanede kaplıdır; Breakley’in büyülü masallarından bazıları, çeliğini çöpün içine attığını, ancak daha sonra Alexander Flemings’in 15 yıl sonra tecrübe ettiği gibi çeliğin paslanmaz olduğunu fark ettiler.

Diğer makul (ancak daha az cazip) hesaplar Brearley’in çeliklerini nitrik asit ile etch ve kimyasal saldırıya potansiyel dirençlerini analiz etmek için mikroskopta incelemesi gerektiğini iddia ediyor. Brearley, yeni çelikinin bu kimyasal saldırılara direndiğini ve limon suyu ve sirke gibi diğer ajanlarla numuneyi test etmeye başladığını keşfetti. Brearley, alaşımlarının hala oldukça dirençli olduğunu keşfetmek için hayret etti ve çatal bıçak ağacı sanayiindeki potansiyelini hemen anladı.

Brearley, işverenlerinin desteğini kazanmak için mücadele etti; bunun yerine, yeni çeliklerini yerel metal kesici RF Mosley’de üretmeyi seçti. Paslanmayan veya lekelenmeyen yeni çelikte bıçak bıçakları üretmekte güçlük çekti ve yardım için eski okul arkadaşı Ernest Stuart, Mosley’nin Portland Works’teki Çatal bıçak takımı yöneticisine yöneldi. Stuart, 3 hafta içinde bıçak sertleştirme işlemini tamamladı. Brearley başlangıçta buluşunu ‘Rustless Steel’ olarak adlandırmaya karar verdi ancak Stuart, malzemeyi bir sirke çözeltisiyle test ettikten sonra ‘Paslanmaz Çelik’ olarak adlandırdı ve ismi sıkıştı.Harry Brearley de paslanmaz çelik keşfetti. Pek iyi değil…

1908 ile 1913’de Brearleys keşfi arasındaki 5 yıllık süreçte birçok bilim adamı ve metalürji uzmanının Brearleys unvanını talep edebileceği iddia edildi.

1908’de Almanlar fraysa girdiler, Almanya’daki Krupp Iron Works, Germania yatının gövdesi için krom-nikel bir çelik üretti. Yat şimdi bilinirken Half Moon, zengin bir tarihe sahip ve şu anda Florida’nın doğu kıyısındaki deniz dibinde yatıyor. Çeliğin asgari% 10.5 krom içeriği içerdiğinden bağımsız olarak sonuç alınamamıştır. Krupp’un çalışanları Eduard Maurer ve Benno Strauss da 1912-1914 yılları arasında% 1 karbon,% 20 nikel ve% 15-40 krom kullanılarak ostenitik çelikler geliştirmeye çalışıyorlardı.

Avrupa’yla şan tanıklık etmekten mutlu değil, ABD de harekete geçti. İlk olarak, Elwood Haynes paslanmış traş makinasına benzemekten kurtulduktan sonra 1911’de yapmayı başarabileceği öngörülen korozyona dirençli bir çelik üretmek için yola çıktı. İki diğer Amerikalı Becket ve Dantsizen,% 14-16 oranında ferritik paslanmaz çelik üzerinde çalıştılar. krom ve% 0.07-0.15 karbon, 1911-1914 yıllarında.

1912 yılı boyunca Max Mauermann Polonya’nın 1913 Viyana Adria sergisi sırasında ilk kez piyasaya sürülen ilk paslanmaz çelik ürettiği yönünde söylentiler dolaşıyor.

Son olarak, 1913’te İsveç avcılık ve balıkçılık dergisinde yayınlanan yeni keşfedilen bir makale, paslanmaz çelik benzeri görünen silah tabancaları için kullanılan bir çelik (ses tanıdık mı?) Üzerinde tartışıyor. Bu tamamen spekülasyon olsa da, İsveçliler hâlâ paslanmaz çelik için ilk pratik uygulamadan sorumlu oldukları konusunda cüretkâr bir iddia ettiler.

Bu, paslanmaz çeliğin tımarıksal keşfi sonucunda! Bu harika materyalin keşfinin ardında çok gizemli ve spekülasyonlar olmasına rağmen, yukarıdaki bilim adamlarının ve metalürji uzmanlarının (ve daha pek çoğu bahsedilmemiş olanların) bir araya geldiği çabanın haricinde böyle zengin ve parmak uçlarımızda çok yönlü metal.

Oh, ve sana ilk sorunun cevabını vermek zorunda kalırsak? Harry Brearley.